علایم بی اختیاری ادرار

بی اختیاری ادرار چیست ؟ بی اختیاری ادرار یک علامت است نه یک بیماری. عادات روزمره، شرایط پزشکی زمینه‌ای یا مشکلات جسمی می‌تواند باعث آن شود. کار با یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی در تعیین علت بی اختیاری شما و ایجاد یک برنامه درمانی برای بازگرداندن کیفیت زندگی شما مهم است.

بی اختیاری ادرار به ناتوانی در مدیریت یا کنترل نشت ادرار اشاره دارد. بی اختیاری می تواند کوچک و پراکنده یا شدید و مکرر باشد. صرف نظر از فراوانی و حجم، بی اختیاری زنان یک مشکل شایع و اغلب شرم آور است.

نشت ادرار در زنان می‌تواند خفیف باشد و در هنگام سرفه یا عطسه رخ دهد. یا ممکن است شدید باشد و باعث می‌شود که یک میل ناگهانی و شدید برای ادرار کردن ایجاد شود که مانع از رفتن به موقع به توالت شود.

اگرچه نشت ادرار با افزایش سن بیشتر اتفاق می‌افتد، اما بی‌اختیاری ادرار فقط نتیجه افزایش سن نیست. اگر بی اختیاری ادرار بر فعالیت های روزانه و کیفیت زندگی شما تأثیر می گذارد، در تماس با دکتر متخصص زنان تردید نکنید. تغییرات ساده در شیوه زندگی یا درمان پزشکی می تواند به مدیریت علائم یا حتی توقف بی اختیاری ادرار کمک کند.

انواع بی اختیاری ادرار

مشکلات خودداری می تواند از خفیف تا شدید، از یک نشت کوچک در اینجا و آنجا تا از دست دادن کنترل مثانه متغیر باشد. بی اختیاری ادرار به طور کلی در یکی از دسته های زیر قرار می گیرد:

• بی اختیاری سرریز
  نشت آهسته و جزئی ادرار پس از ادرار کردن. این می تواند زمانی رخ دهد که مجرای ادرار مسدود شده باشد یا زمانی که عضلات مثانه نتوانند مثانه را به طور کامل تخلیه (خالی کنند).
• بی اختیاری فوری
  همچنین به عنوان مثانه بیش فعال یا اسپاستیک شناخته می شود، بی اختیاری فوری نوعی بی اختیاری است که از یک میل فوری و شدید برای ادرار کردن ناشی می شود. این زمانی اتفاق می افتد که یک اسپاسم عضلانی که مثانه را منقبض می کند، بر عضلات اسفنکتر که جریان ادرار را از طریق مجرای ادرار تنظیم می کنند، غلبه کند.
• بی اختیاری استرسی ادرار
  این یکی از شایع ترین انواع بی اختیاری ادرار در زنان است. وقتی در مورد استرس و کنترل مثانه بحث می کنیم، به استرس فیزیکی اشاره می کنیم. در طول بی اختیاری ادراری، عضلات ضعیف لگن به هنگام اعمال فشار، مانند سرفه، عطسه، خندیدن، ورزش یا بلند کردن چیزی سنگین، اجازه می‌دهند مقدار کمی از ادرار خارج شود.
• بی اختیاری عملکردی
  یک نقص جسمی یا ذهنی شما را از رسیدن به موقع به توالت باز می دارد. به عنوان مثال، با آرتریت شدید، ممکن است نتوانید به اندازه کافی دکمه شلوار خود را باز کنید.
• بی اختیاری مختلط
  شما بیش از یک نوع بی اختیاری ادرار را تجربه می کنید.

علائم بی اختیاری ادرار

زنان مبتلا به بی اختیاری ادرار می توانند علائمی فراتر از از دست دادن ادرار را تجربه کنند. توجه به علائمی که شما را تحت تاثیر قرار می دهد بسیار مهم است تا بتوانید اطلاعات را به دکتر زنان منتقل کنید. برخی از علائم عبارتند از:

• تکرر – دفع ادرار بیشتر از حد معمول
• فوریت – میل به ادرار کردن، حتی اگر مثانه خالی باشد
• احساس فشار یا ناراحتی در قسمت تحتانی شکم
• دیزوری – درد یا سوزش هنگام ادرار کردن
• شب ادراری – نیاز به بلند شدن از رختخواب برای دفع ادرار چندین بار در شب
• ادرار ناکارآمد (شب ادراری) – ادرار کردن تخت هنگام خواب

علل بی اختیاری ادرار

بسیاری از شرایط پزشکی مختلف ممکن است باعث بی اختیاری ادرار شوند. درمان برخی از شرایط آسان است، در حالی که برخی دیگر ممکن است نیاز به مداخله فشرده داشته باشند یا اثرات طولانی مدت داشته باشند.

بی اختیاری ادرار در زنان اغلب به دلیل تغییرات هورمونی و افزایش وزن نوزاد با بارداری همراه است. برخی دیگر از شرایط پزشکی زمینه‌ای عبارتند از:

• مسائل مربوط به زایمان و حمایت از لگن
  هر چیزی که بتواند عضلات مورد نیاز برای کنترل مثانه و عضلات کف لگن را تضعیف کند، می تواند بر کنترل ادرار تأثیر بگذارد. به عنوان مثال، زایمان واژینال، هیسترکتومی و افتادگی رحم می تواند عضلات را ضعیف کرده و به اعصاب و بافت های حمایتی کف لگن آسیب برساند و در نتیجه بی اختیاری ادرار را به دنبال داشته باشد.
• پیری و یائسگی
  افزایش سن ظرفیت عضلات مثانه را کاهش می دهد و انقباضات غیرارادی را افزایش می دهد. در زنان، یائسگی استروژن را کاهش می دهد، که می تواند پوشش مثانه و مجرای ادرار را بدتر کند و بی اختیاری را تشدید کند.
• شرایط پروستات
  در مردان مسن، بی اختیاری ادرار اغلب با بزرگ شدن پروستات (هیپرپلازی خوش خیم پروستات) یا سرطان پروستات درمان نشده مرتبط است که می تواند باعث استرس یا بی اختیاری فوری شود.
• انسداد و رشد غیر طبیعی
  تومورها یا تومورها (مانند پولیپ یا سنگ مثانه) در دستگاه ادراری می توانند جریان ادرار را مسدود کرده و منجر به بی اختیاری سرریز شوند. ناهنجاری هایی مانند فیستول ادراری یا افتادگی مثانه نیز می تواند منجر به نشت شود.
• اختلالات عصبی و عصبی عضلانی
  شرایطی مانند مولتیپل اسکلروزیس، بیماری پارکینسون یا آسیب های ستون فقرات می تواند سیگنال های عصبی درگیر در عضلات مجرای ادرار و کنترل مثانه را مختل کند و به بی اختیاری ادرار کمک کند.

همه بی اختیاری ها طولانی مدت نیستند. برخی از علل موقتی هستند و بی اختیاری با رفع علت پایان می یابد. به عنوان مثال، عفونت‌ واژن، سوزش، داروهایی مانند دیورتیک‌ها، یبوست، محدودیت حرکتی و عفونت‌های مجاری ادراری (UTIs) همگی می‌توانند باعث نشت ادرار در زمانی که شما نمی‌خواهید باشد.

تشخیص بی اختیاری ادرار

از آنجایی که بی اختیاری ادرار می تواند نتیجه انواع شرایط پزشکی بسیار متفاوت باشد، تشخیص علت آن می تواند مشکل باشد. اگر در روز یا شب در کنترل مثانه خود مشکل دارید، حتما به دکتر زنان مراجعه کنید.

یادداشت از علائم خود، یادداشت کردن زمان روز و مقدار ادراری که نشت یا تخلیه کرده اید، می تواند مفید باشد. اگر با نشت مواجه شدید، کارهایی را که در آن زمان انجام می‌دادید، یادداشت کنید. همچنین باید به مصرف مایعات و داروهایی که استفاده می کنید توجه داشته باشید.

پس از شنیدن علائم شما و بحث در مورد سابقه پزشکی شما، دکتر زنان ممکن است یک معاینه فیزیکی لگنی برای بررسی ناهنجاری های فیزیکی یا هر دلیل احتمالی دیگری برای بی اختیاری شما انجام دهد. در برخی موارد، آزمایش ممکن است توصیه شود. از جمله:

• تست استرس
  پزشک شما را با مثانه پر سرفه می کند تا هرگونه نشت را مشاهده کند.
• تست حجم باقیمانده پس از تخلیه
  پس از ادرار کردن، سونوگرافی یا کاتتر می تواند مقدار مایع باقی مانده در مثانه را اندازه گیری کند.
• تست رنگ
  یک رنگ مخصوص به مثانه شما تزریق می شود و از شما خواسته می شود نوار بهداشتی بپوشید. مقدار رنگی که روی پد نشت می کند می تواند به تشخیص شدت بی اختیاری کمک کند.
• سیستوسکوپی
  یک لوله باریک و انعطاف پذیر در مجرای ادرار شما وارد می شود. عدسی در انتها دید بهتری به دستگاه ادراری و مثانه شما می دهد.
• تست یورودینامیک
  کاتترها در مثانه و گاهی اوقات رکتوم برای اندازه‌گیری فشار و ظرفیت مثانه در حین پر شدن آن قرار داده می‌شوند و به دنبال آن جریان ادرار در حین تخلیه ادرار ارزیابی می‌شود.

درمان بی اختیاری ادرار

بسته به علت وضعیت شما، ممکن است چندین گزینه برای درمان بی اختیاری ادرار خود داشته باشید.

برخی از موارد بی اختیاری ادرار می تواند با چند تغییر سبک زندگی برطرف شود. این موارد عبارتند از:

• نوشیدن مایعات کمتر، به خصوص نوشیدنی های کافئین دار
• ترک سیگار
• کاهش وزن بیش از حد (برای زنان دارای اضافه وزن)
• جلوگیری از یبوست از طریق تغییر رژیم غذایی و مکمل ها
• درمان عوامل استرس زا مانند سرفه مزمن

همچنین می‌توانید با پزشک متخصص زنان در مورد مداخلات درمانی و پزشکی صحبت کنید، مانند:

فیزیوتراپی

فیزیوتراپی برای بی اختیاری ادرار می تواند شامل چندین استراتژی مختلف باشد. به عنوان مثال، ممکن است از شما خواسته شود که مصرف مایعات خود را تغییر دهید و تمرینات کف لگن مانند تمرینات کگل را برای تقویت عضلات کف لگن خود انجام دهید.

فیزیوتراپ شما همچنین تکنیک های تمرین مثانه را به شما نشان می دهد تا دفعات میل به ادرار کردن را به سطوح طبیعی کاهش دهد (حدود هر 4 ساعت در روز و بین 4 تا 8 ساعت در شب). درمانگر شما ممکن است از تکنیکی به نام بیوفیدبک استفاده کند تا به شما یاد دهد چگونه سیگنال های طبیعی بدن خود را نظارت کنید.

دارو

اگر فعالیت بیش از حد عضلات مثانه باعث بی اختیاری ادرار شود، برخی داروها می توانند به کنترل انقباضات عضلانی کمک کنند. تزریق بوتاکس گاهی برای مشکلات کنترل مثانه استفاده می شود.

حجم دهنده ها

حجم دهنده ها موادی هستند که به بافت های اطراف مجرای ادرار تزریق می شوند. آنها می توانند به بافت تکیه گاه و حجیم اضافه کنند و دهانه مجرای ادرار را کوچک کنند که به توقف جریان ادرار کمک می کند.

دستگاه های پساری

پساری وسیله ای کوچک به شکل دوناتی است که برای کمک به حمایت از بافت و اندام های افتادگی لگن در واژن شما قرار داده می شود. برخی از دستگاه ها می توانند به مجرای ادرار فشار وارد کنند و به جلوگیری از نشت کمک کنند. پساری انتخاب خوبی برای زنانی است که ممکن است کاندیدای مناسبی برای جراحی نباشند.

درمان های غیر تهاجمی

درمان های لیزری مانند مونالیزا تاچ می تواند به تقویت دیواره های واژن و عضلات کف لگن کمک کند تا نشت ادرار را کاهش دهد.

عمل جراحی

چندین روش می تواند بی اختیاری ادرار را بهبود بخشد. دکتر زنان می تواند گزینه های مناسب شما را بر اساس علت بیماری، سن و سلامت کلی شما مطرح کند.

◀️ عوامل خطر بی اختیاری ادرار چیست؟

برخی عوامل می توانند خطر ابتلا به بی اختیاری ادرار را افزایش دهند، مانند سن و جنسیت، زیرا زنان مسنی که یائسه شده اند، بیشتر احتمال دارد نشت ادرار را تجربه کنند. سیگار کشیدن، چاقی و برخی داروها نیز می توانند نقش داشته باشند.

◀️ داروهای بی اختیاری چیست؟

داروهای بی اختیاری ادرار برای آرام کردن مثانه بیش فعال عمل می کنند و می توانند شامل اکسی بوتینین، فزوترودین، میرابگرون، آلفا بلوکرها یا استروژن موضعی باشند. داروها اغلب یک درمان خط دوم هستند که تنها در صورتی استفاده می‌شود که سایر درمان‌ها مؤثر نباشند.

◀️ چگونه نشت ادرار را در حین فعالیت بدنی متوقف کنید؟

نشت ادرار در حین فعالیت بدنی برای زنان، به ویژه زنان پس از زایمان، غیر معمول نیست. تقویت کف لگن، تخلیه مثانه قبل از ورزش و مشورت با پزشک می تواند به کاهش نشت کمک کند. استفاده از محصولات بی اختیاری در حین ورزش نیز می تواند به به حداقل رساندن مشکلات ناشی از نشت کمک کند.